Նապոլեոնի մարշ (Յոհան Շտրաուս)WwQ3An06x्taGg N b JKk yCc EU
 |
Այս հոդվածը կատեգորիայի կարիք ունի։ Դուք կարող եք օգնել նախագծին՝ կատեգորիա գտնել կամ ստեղծել ու ավելացնել հոդվածին։ |
Նապոլեոնի մարշ op. 156, հեղինակ՝ ավստրիացի կոմպոզիտոր Յոհան Շտրաուս (որդին): Գրվել է 1854 թվականին, նվիրվել է Ֆրանսիայի կայսր Նապոլեոն III-ին:
Վիեննացիների քաղաքական պառակտության պատճառը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1850-ականների սկզբին ավստրիացի ժողովուրդը, և հատկապես Վիեննայի բնակչությունը պառակտված էր քաղաքական տարբեր հայացքներ ունեցող երկու մասի: Մի մասը պնդում էր, որ պետք է դաշնակցել Ռուսաստանի հետ, մյուսները, որ ավելի մեծ թիվ էին կազմում, ճիշտ էին համարում Պրուսիայի, Ֆրանսիայի և Անգլիայի հետ դաշնակցելը: Ռուսաստան, որ մտահոգված էր Բալկաններում ու Բոսֆորում իր գերիշխանությունը հաստատելու և ամրապնդելու խնդրով, 1853 թվականի հուլիսին բանակ էր ուղարկել Մոլդովան օկուպացնելու համար: Այդ տարածքներին իշխում էր Թուրքիան, որը պատերազմ հայտարարեց ցարին: Ռուսաստանը փորձում է համոզել Հաբսբուրգների միապետությանը՝ սատարել իր քաղաքական ծրագրերին, և Նիկոլայ I ցարը մեկնում է Օլմուտց՝ Ավստրիայի երիտասարդ կայսր Ֆրանց Յոզեֆ I-ին առաջարկելով՝ միջամտել պատերազմին և դաշնակցել Ռուսաստանին:
Սակայն ծեր ու ազդեցիկ իշխան Մատերնիխի թելադրանքով Ավստրիան մերժում է ցարի առաջարկը և 1854 թվականի ապրիլի 9-ին դաշինք կնքում Պրուսիայի, Անգլիայի և Ֆրանսիայի հետ: Իսկ այս երկրները, ինչպես և հետագայում ռուս-թուրքական պատերազմների ժամանակ, աջակցում էին Թուրքիային՝ տարածաշրջանում նվազեցնելու համար Ռուսաստանի ազդեցության գոտին: Ռուսաստանն ավելի քան մեկ դար Ավստրիայի դաշնակիցն էր, 1849 թվականին ցարական բանակն օգնել էր ավստրիացիներին՝ ճնշելու համար Բուդապեշտի ապստամբությունը: Եվ այժմ Ավստրիայի այս քայլը ռուսները որակում են որպես դավաճանություն և ապերախտություն:
«Նապոլեոնի մարշի» ստեղծման շարժառիթը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Այսպիսով, ավստրիացի դիվանագտեները որոշում են դաշնակցել Պրուսիայի, Անգլիայի ու Ֆրանսիայի հետ, ինչին կողմ էր նաև Վիեննայի բնակչության մեծ մասը, այդ թվում՝ 28-ամյա Շտրաուսը: Նա քաղաքական նուրբ որոշում կայացրեց. խորին ակնածանք տածելով Ֆրանսիայի կայսր Նապոլեոն III-ի (1808-1873) հանդեպ, մի քայլերգ նվիրեց վերջինիս: (Նապոլեոն III-րդը Նապոլեոն I-ի եղբոր՝ Լուիի որդին էր և գահակալել է 1852-1870 թվականներին): Եվ ահա, Վիեննայի բնակչության այն հատվածը, որը կողմ էր այս երեք պետությունների և հատկապես մեծ ազդեցություն ունեցող Նապոլեոն III կայսեր հետ դաշնակցելուն, 1854 թվականի հոկտեմբերի 12-ին Վիեննայի արվարձանում կազմակերպում է փառատոն՝ նվիրված Նապոլեոնին: Morgen-Post օրաթերթը (12-10-1854) հայտարարում է, որ այդ առթիվ Վիեննայի նվագախումբը Յոհան Շտրաուսի ղեկավարմամբ կատարելու է հատուկ այդ առիթով վերջինիս հեղինակած «Նապոլեոնի մարշ» ստեղծագործությունը: Տոնակատարությանը մասնակցել են մեծ թվով պաշտոնյաներ, Վիեննայի հասարակության վերնախավը, ովքեր այնքան ջերմորեն են ընդունել Շտրաուսի ստեղծագործությունը, որ պահանջել են ևս երեք անգամ կատարել այն: Ստեղծագործությունն ուրախությամբ է ընդունել նաև Նապոլեոն III-ը, ում նվիրված էր այն: Կայսրն այդ առթիվ երիտասարդ կոմպոզիտորին պարգևատրել է թանկարժեք նվերով:
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- https://www.naxos.com/mainsite/blurbs_reviews.asp?item_code=8.223231&catNum=223231&filetype=About%20this%20Recording&language=English
