Hypphwl

Janusz Reykowski
Janusz Reykowski (2019)
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1929 Warszawa
prof. dr. hab nauk nauk humanistycznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1959
Habilitacja	1965 – psychologia Uniwersytet Warszawski
Profesura	1979
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Janusz Reykowski (ur. 29 listopada 1929 w Warszawie) – psycholog, profesor nauk humanistycznych, działacz społeczno-polityczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem V LO im. Ks. Józefa Poniatowskiego w Warszawie.

Od początku kariery naukowej był związany z Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1954 uzyskał tam tytuł magistra, w 1959 doktora, w 1965 habilitował się. W 1972 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1979 profesorem zwyczajnym^[1]. Pracował na Uniwersytecie Warszawskim do 1980, kiedy to utworzył Instytut Psychologii PAN^[1].

Od 1965 do 1967 pracował jako konsultant w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej. Od 1967 do 1968 pełnił funkcję kierownika Ośrodka Badań Społecznych Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego W 1996 był współzałożycielem Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej^[1]. Został też przewodniczącym Rady Programowej SWPS. Od 1984 jest członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, a od 1991 członkiem Academia Europea. Pracował także głównie jako konsultant w licznych zagranicznych instytucjach naukowych.

Od 1949 do rozwiązania w 1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[2]. Od grudnia 1988 do stycznia 1990 członek Biura Politycznego KC PZPR^[2]. Z ramienia tej partii przewodniczył zespołowi ds. reform politycznych Okrągłego Stołu^[1]. Od 1989 do 1990 był przewodniczącym Komisji Analiz i Prognoz Społeczno-Politycznych KC PZPR. Od 1983 do 1989 wchodził w skład rady krajowej PRON. Członek Prezydium Tymczasowej Rady Krajowej PRON w 1982 roku^[3].

W 2004 został członkiem Konwentu Programowego Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Morton Deutsch Award for Social Justice (2008)
• Nevitt Sanford Award for International Society of Political Psychology (2000)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Brązowy medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal Komisji Edukacji Narodowej

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

• Eksperymentalna psychologia emocji, Warszawa, Książka i Wiedza, 1968.
• Motywacja, postawy prospołeczne a osobowość, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979.
• Development and Maintenance of Prosocial Behavior, Plenum Press NY 1984 (współautorzy: E.Staub, D.Bar-Tal, J.Karylowski).
• Social and Moral Values, Hillsdale, N.J.: Erlbaum. 1989. (współautorzy: N.Eisenberg, E.Staub).
• Postawy i wartości Polaków a zmiany systemowe, Warszawa, Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN, Warszawa 1993
• Potoczne wyobrażenia o demokracji. Psychologiczne uwarunkowania i konsekwencje, Warszawa: Wyd. IP 1995
• Intrinsic Motivation and Intrinsic Inhibition of Aggressive Behavior, [w:]: Feshbach S., Frączek A. (Eds.), Aggression and Behavior Change, NY Praeger Publishers 1979.
• Social Motivation, „Annual Review of Psychology”, 1982, 33, 123–154.
• Developmental patterns of prosocial motivation: A cross-national study. (with R.Silbereisen et al.), „Journal of Cross-Cultural Psychology” Vol. 20, 3, 1989.
• Collectivism, individualism and interpretation of social change: Limitations of a simple model, „Polish Psychological Bulletin”, 24, 2, 89–109. 1993. (współautor: Z. Smoleńska)
• Patriotism and collective system of meanings [in:] D. BarTal and E. Staub (Eds) Patriotism in a global age, Chicago: Nelson-Hall. (1997)
• Justice motive and altruistic helping – Rescuers of Jews in Nazi occupied Europe [w:] Ross, M. & Miller, D.T. (Eds): The justice motive in everyday life, New York: Cambridge University Press 2001.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Biogram na stronie Instytutu Psychologii PAN
• Biogram na stronie SWPS