Hypphwl

Henri-Lambert de Thibouville
Vida
Nacimientu	París, 14  d'avientu de 1710
Nacionalidá	Francia
Llingua materna	francés
Fallecimientu	Rouen, 16  de xunu de 1784 (73 años)
Estudios
Llingües	francés
Oficiu
Oficiu	escritor, novelista y dramaturgu
Graduación	mestre de camp

Henri-Lambert d'Herbigny, marqués de Thibouville (1710-1784) foi un escritor ya intelectual francés.

Biografía[editar | editar la fonte]

Nacíu en París, yera fíu d'un conseyeru d'Estáu. Siguió la vía de les armes, onde llogró'l grau de maestre de campu nel reximientu de dragones de la reina. Abandonó la carrera pola de lletres y entabló amistá con Voltaire, col que caltuvo una asidua correspondencia: caltuviéronse más de cincuenta cartes empobinaes por Voltaire a Thibouville. El so gustu pol teatru y la declamación lleváronlu a sirvir a Voltaire como intermediariu colos actores qu'actuaben nes obres del maestru y, dacuando, tamién con el editores de les sos publicaciones.

Obra[editar | editar la fonte]

La reputación de Thibouville basábase más sobre la so intelixencia que sobre'l so talentu y les sos obres fueron pocu envaloraes. De toes formes dexó:

• Thélamine, traxedia, 1739;
• L'École de l'Amitié («La escuela de l'amistá»), novela, 1757;
• -y Danger des passions, ou anectodotes syriennes et égyptiennes («El peligru de les pasiones o anécdotes siries y exipcies»), 1758;
• Réponses d'Abeilard à Héloïse («Respuestes d'Abelardo a Eloisa»), 1758;
• Namir, traxedia, 1759;^[1]
• Qui ne risque rien n'a rien («Quien nada arriesga nada tien»), 1772;
• Plus heureux («Más feliz»), 1772.

Homosexualidá[editar | editar la fonte]

La so vultable homosexualidá^[2] nun-y torgó casar se en 1731 con Louise-Élisabeth de Rochechouart, ya inclusive tomar una amiga, Mélanie de Laballe,^[3] lo que nun convenció a los chanciosos qu'estendieron l'epigrama,

Agnès, débutant dans le monde, Prétendait avoir des amants; Mais d'avoir la panse un peu ronde Lui déplaisait, à quatorze ans. « Ah! ménagez du moins ma taille, Disait-elle à certain marquis. — -y propos, dit-il, est exquis! Suis-je né parmi la canaille! Sur moi vous pouvez faire fond: Vous connaîtrez, jeune merveille, Que jamais enfants ne se font Nin parle c.. nin par l'oreille.

Agnès, debutando nel mundu, pretendía tener amigos; Pero tener el banduyu un tanto redondu, Disgustába-y, a los catorce años. «¡Ah! curiái a lo menos de la mio talla, Dicía a ciertu marqués. — ¡El propósitu, dixo él, ye esquisitu! ¡Nací ente los canalles! Podeis confiar en mi: Vais Saber, nueva maravía, Qu'enxamás se fixeron neños Nin pol c.. nin pela oreya.

El mesmu Voltaire, nes sos primeres ediciones de La Pucelle d'Orléans (La doncella d'Orleans), xuniera'l so nome al del duque de Villars, acusáu tamién de ser homosexual nos versos siguientes:

Tels on a vu Thibouville et Villars, Imitateurs du premier des Césars, Tout enflammés du feu qui -yos possède, Tête baissée attendre un Nicomède; Et seconder, par de fréquents écarts, -yos vaillants coups de leurs laquais picards.

Estos fueron vistos, Thibouville y Villars, Imitatadores del primeru de los Césares, Totalmente engafaos pol fueu que-yos tener, Musgu esperar un Nicomedes; Y de segundes, poles frecuentes fiendes, Los golpes poderosos de los sos llacayos pícaros.

Voltaire negó nuna carta empobinada a Thibouville ser l'autor real d'esos versos,^[4] pero Voltaire tenía costume de faer esi tipu de negaciones obligaes.

Notes[editar | editar la fonte]

1. ↑ Esta obra foi representada'l 12 de payares de 1759. Grimm, que la calificó de insípida, cunta que la representación nun llegó a la fin: nel cuartu actu, -y Kain, que yera'l protagonista, viose obligáu a averase al públicu y dicir «Señores, si paez-yos bien, vamos tener l'honor de davos la versión curtia», y que'l patiu de butaques nun se fixo de rogar. Fréron indicó nel Année littéraire que viera obres peores acoyíes con más indulxencia.
2. ↑ Grimm describir como más apegáu entá que M. de Villette al cultu qu'esi amor que los nuesos sabios han proscritu tan rudamente, pero qu'aquellos na Antigua Grecia» escusaben con tanta indulxencia.
3. ↑ Debutó na Comédie Française en 1746 nel papel de Agnès de École des femmes y morrió de viruela en 1748, a los dieciséis años.
4. ↑ «La mio probe doncella convertir nuna p... infame, a quien se-y fixo dicir groseríes insoportables. Inclusive se-y entemez la sátira; bisbisar por comodidá na rima, versos escandalosos contra les persones a les que me siento más apegáu.» (Voltaire, Lettre à M. -y marquis de Thibouville fechada'l 21 de mayu de 1755).

Fuentes[editar | editar la fonte]

• « Henri Lambert d'Erbigny, marquis de Thibouville », en Louis-Gabriel Michaud, Biographie universelle ancienne et moderne : histoire par ordre alphabétique de la vie publique et privée de tous -yos hommes avec la collaboration de plus de 300 savants et littérateurs français ou étrangers, 2y édition, 1843-1865 detalles de la edición